رمان خاکستری (جلد چهارم از مجموعه چهار جلدی پنجاه طیف) از ای ال جیمز

دانلود رمان خاکستری (جلد چهارم از مجموعه چهار جلدی پنجاه طیف) از ای ال جیمز با فرمت‌ های pdf، اندروید، آیفون، نسخه اصلی با ویرایش جدید و لینک مستقیم

کریستین گری کنترل کردن بروی تمام مسائل رو تمرین کرده. دنیای اون منظم مرتب و کاملا تهی هست تا اینکه در روزی اناستازیا استیل با موهای پریشون قهوه ای و دست و پایی خوش ترکیب وارد دفتر اون میشه. اون سعی میکنه اون دختر رو فراموش کنه ولی بجای اون درگیر طوفان احساسات و عواطفی میشه که نمیتونه اونا رو درک و در مقابلشون مقاومتی بکنه. برخلاف تمام زنهایی که اون قبلا میشناخت، انای خجالت زده و کم حرف، انگار دقیقا درون وجود اون رومیبینه… از اعجوبه بیزنس و زندگی سبک پنت هاوسی اون گذشته و به کریستین سرد و قلب زخمی وی میرسه…

خلاصه رمان خاکستری

سرم رو بلند کردم ، غروب خورشید سوئیتم رو با سایه های خاکستری رنگی پوشونده. داشتن یه شب تنهای دیگه، نا امید کننده ست. وقتی که عمیقا تو فکر بودم که چی کار کنم، گوشیم بروی میز چوبی پولیش شده لرزید و شماره ای ناشناش ولی به طرز مبهمی آشنا با کد مخصوص واشنگتون بروی صفحه گوشی خاموش و روشن شد. یکدفعه قلبم به تپش افتاد، انگار که ۱۰ مایل دویدم. خودشه؟؟ جواب دادم. ” اممم…. آقای گری؟ آناستازیا استیل هستم ” صورتم با نیش باز مزخرفی به دو قسمت شکافته شد. خب ، خب ، صدای نرم خانم استیل بی نفس و مضطرب، شبم بهتر شد! ” خانم استیل،

چقدر خوبه صداتو میشنوم ” شنیدم که نفسش بند اومد و اون صدا مستقیما به کشاله رونام حرکت کرد. عالیه. من روش تاثیر گذارم. مثل همون طوری که اون روی من تاثیر میگذاره. ” اممم… ما میخواستیم که قرار عکس رو برای فردا باهاتون بزاریم. اگر براتون ممکنه… کجا راحتتر هستین آقا ؟ ” تو اتاقم . فقط تو ، من و بست پلاستیکی… “من تو هتل هیتمن تو پورتلندم. میتونیم فردا صبح ساعت ۹:۳۰ اینجا قرار بزاریم؟ ” با هیجان گفت: ” باشه پس… فردا میبینیمتون ” نمیتونست راحتی خیال و شادی اش رو در لحن صداش پنهون کنه. ” با اشتیاق منتظرم خانم استیل ” گوشی رو قبل از اینکه بتونه

هیجان و وسعت خوشحالیم رو حس کنه قطع کردم. به عقب و پشتی صندلی تکیه دادم، به افق تاریک خیره شدم و جفت دستام رو داخل موهام کشیدم. من چطوری این معامله ی لعنتی رو جوش بدم؟؟ آهنگ موبی گوشخراشانه در گوشام پخش میشد و من خیابان جنوب غربی سالمون رو به سمت رودخانه ی ویالمت میدویدم. ساعت ۶:۳۰ صبحه و من دارم سعی میکنم ذهنم رو آروم و شفاف کنم. دیشب خوابش رو دیدم. چشمای آبیش، صدای به نفس افتاده اش… جمله اش که با کلمه ی «آقا» زمانی که جلوم زانو زده بود، تموم میشد. از زمانی که ملاقاتش کردم، رویاهام از کابوس های همیشگی شبانه ام، تغییر خوشایندی کردن…